در اوایل سال جاری ، من در مورد آموزش همدلی نوشتم ، و اینکه آیا شما یک پدر و مادر هستید که این کار را می کند. ایده پشت پرده آن از ریچارد ویسبورد ، روانشناس دانشگاه هاروارد با دانشکده تحصیلات تکمیلی ، که پروژه Making Caring Common را اجرا می کند ، با هدف کمک به آموزش بچه ها مهربانی است.

می دانم ، شما فکر می کنید آنها هستند یا والدین خودشان به تدریس می پردازند ، درست است؟ طبق یک مطالعه جدید منتشر شده توسط این گروه ، چنین نیست. (در اینجا با ویسبورگ گپ بزنید.)

حدود 80 درصد جوانان در این تحقیق اظهار داشتند که والدین آنها بیش از اینکه به دیگران اهمیت دهند ، نگران موفقیت یا خوشبختی خود هستند. همچنین مصاحبه شوندگان سه برابر بیشتر موافق بودند که "پدر و مادرم اگر در کلاسهای خود نمره خوبی بگیرم ، افتخار بیشتری دارند تا اینکه من عضو جامعه مراقب کلاس و مدرسه باشم."

ویسبراد و هم گروهانش توصیه هایی در مورد چگونگی تربیت فرزندان برای بزرگترهای دلسوز ، محترم و مسئول ارائه کرده اند. چرا این مهم است؟ زیرا اگر می خواهیم فرزندانمان افراد اخلاقی باشند ، باید خوب آنها را از این طریق پرورش دهیم.
"کودکان به سادگی خوب یا بد به دنیا نمی آیند و ما هرگز نباید از آنها چشم پوشی کنیم. آنها به بزرگسالانی احتیاج دارند که در هر مرحله از کودکی به آنها کمک می کنند تا مراقب ، احترام و مسئولیت اجتماعات خود باشند. "

مطابق با Making Caring Common ، پنج راهکار برای پرورش فرزندان اخلاقی ، دلسوز:

1. مراقبت از دیگران را در اولویت قرار دهید

چرا؟ والدین تمایل دارند شادی و موفقیت فرزندان خود را نسبت به نگرانی فرزندان خود نسبت به دیگران مقدم بدانند. اما کودکان باید بیاموزند که نیازهای خود را با نیازهای دیگران تعادل برقرار کنند ، خواه توپ را به یک هم تیمی منتقل کند ، یا تصمیم می گیرد برای دوستانی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند بایستد.
چطور؟ کودکان باید از والدین بشنوند که مراقبت از دیگران اولویت اصلی است. بخش بزرگی از این امر ، نگه داشتن فرزندان به انتظارات اخلاقی بالا است ، مانند احترام به تعهدات خود ، حتی اگر این امر باعث نارضایتی آنها شود. به عنوان مثال ، قبل از اینکه بچه ها از یک تیم ورزشی ، باند یا دوستی خارج شوند ، باید از آنها بخواهیم که تعهدات خود را در قبال گروه یا دوست در نظر بگیرند و آنها را ترغیب کنند تا قبل از ترک کار مشکلات را برطرف کنند.
این را امتحان کن
• به جای گفتن به بچه های خود: "مهمترین چیز این است که شما خوشحال هستید" ، بگویید "مهمترین چیز این است که شما مهربان هستید."
• اطمینان حاصل کنید که فرزندان بزرگتر شما همیشه با احترام به دیگران خطاب می کنند ، حتی اگر آنها خسته ، پریشان و عصبانی هستند.
• هنگام تعامل با سایر بزرگسالان کلیدی در زندگی فرزندان خود ، بر مراقبت از آنها تأکید کنید. به عنوان مثال ، از معلمان بپرسید که آیا فرزندان شما در اجتماع اعضای جامعه خوبی هستند یا خیر.
2. فرصت هایی برای تمرین مراقبت و سپاسگزاری برای کودکان فراهم کنید
چرا؟ برای تبدیل شدن به یک فرد خوب هرگز دیر نیست ، اما به خودی خود اتفاق نخواهد افتاد. کودکان باید مراقب دیگران باشند و از کسانی که به آنها اهمیت می دهند و در زندگی دیگران کمک می کنند ، قدردانی کنند. مطالعات نشان می دهد افرادی که عادت به ابراز قدردانی دارند به احتمال زیاد مفید ، سخاوتمندانه ، دلسوزانه و بخشنده هستند و احتمالاً آنها نیز شاد و سالم هستند.
چطور؟ یادگیری مراقب بودن مانند یادگیری ورزش یا یک ابزار است. تکرار روزانه - خواه این کمک به یک دوست در انجام مشق شب ، تحریک کردن در خانه ، یا داشتن یک کار در کلاس باشد - مراقبت از طبیعت دوم را ایجاد می کند و ظرفیت های مراقبت از جوانان را توسعه و تقویت می کند. یادگیری قدردانی به طور مشابه شامل تمرین منظم آن است.
این را امتحان کن
• به فرزند خود پاداش ندهید برای هر نوع کار مفید ، مانند پاک کردن میز شام. ما باید انتظار داشته باشیم که بچه هایمان در خانه ، با خواهر و برادر و همسایه ها کمک کنند و فقط به کارهای خیرخواهی غیرمعمول پاداش دهیم.
• با فرزند خود در مورد اعمال دلسوزانه و بی احتیاطی که در تلویزیون مشاهده می کنند ، صحبت کنید و در مورد اعمال عدالت و بی عدالتی که ممکن است در اخبار شاهد آن باشید یا بشنوید.
• تقدیر و تشکر را یک مراسم روزانه در وقت غروب ، زمان خواب ، در ماشین یا مترو انجام دهید. از کسانی که به روش های بزرگ و کوچک به ما و دیگران کمک می کنند تشکر می کنم.

3. حلقه نگرانی فرزندتان را گسترش دهید.
چرا؟ تقریباً همه کودکان به دایره کوچکی از خانواده و دوستان خود اهمیت می دهند. چالش ما این است که به فرزندانمان کمک کنیم تا از شخصی خارج از آن حلقه مانند کودک جدید در کلاس ، شخصی که به زبان آنها صحبت نمی کند ، متولی مدرسه یا کسی که در کشوری دور زندگی می کند مراقبت کنند.
چطور؟ کودکان باید با بزرگنمایی ، با گوش دادن از نزدیک و حضور در حلقه نزدیک خود و بزرگنمایی ، با در نظر گرفتن تصویر کلی و در نظر گرفتن دیدگاه های بسیاری از افراد که روزانه با آنها تعامل دارند ، از جمله افرادی که آسیب پذیر هستند ، بزرگنمایی کنند. آنها همچنین باید در نظر بگیرند که چگونه است
تصمیماتی مانند کنار گذاشتن یک تیم ورزشی یا یک گروه می تواند به اعضای مختلف جوامعشان آسیب برساند. به ویژه در دنیای جهانی تر ، کودکان باید نگرانی خود را نسبت به افرادی که در فرهنگ ها و جوامع بسیار متفاوت از فرهنگ خود زندگی می کنند ، ایجاد کنند.